Ter beschikking gestelde woning geen dienstwoning

Subsidiair stelt zij dat het woondeel van de woning te [plaats S] een waarde heeft van € 550.000 en dat voor de berekening van de economische huurwaarde daarvan mag worden uitgegaan van 4% van die waarde, hetgeen neerkomt op € 22.000.

In beide gevallen zou de door haar betaalde huur van € 6.000 van de economische huurwaarde mogen worden afgetrokken. Hetzelfde zou hebben te gelden voor de door de partner betaalde huur, welke € 18.000 zou hebben bedragen. In beide gevallen zou een negatief bedrag resteren, zodat geen bijtelling bij het inkomen zou hoeven plaatsvinden.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende, op wie in dit opzicht de bewijslast rust, niet aannemelijk gemaakt dat de woning te [plaats S] een dienstwoning is. De rechtbank neemt hierbij het volgende in aanmerking.

Belanghebbende stelt dat haar werkgever het souterrain van de woning te [plaats S] als kantoorruimte, en [Stichting B] als directiekamer, gebruikt. De rechtbank overweegt dat zij hiermee niet aannemelijk maakt dat juist bewoning van de woning te [plaats S] nodig is voor een behoorlijke vervulling van haar dienstbetrekking. De rechtbank wijst er daarbij op dat de inspecteur onweersproken heeft aangevoerd dat de activiteiten van de werkgever van belanghebbende niet in (de nabijheid van) de woning te [plaats S] worden uitgevoerd.

Belanghebbende stelt verder dat alle andere woningen van [Stichting A] en de B.V. (te [plaats H] en [plaats N]) als dienstwoning zijn aangeduid. De rechtbank verstaat dat belanghebbende zich beroept op schending van het gelijkheidsbeginsel. Zij heeft echter geen feiten en omstandigheden aangevoerd op basis waarvan kan worden geconcludeerd dat sprake is van voldoende vergelijkbare (woon)situaties om tot schending van het gelijkheidsbeginsel te kunnen concluderen.

Het primaire standpunt van belanghebbende met betrekking tot de correctie ter zake van de woning te [plaats S] slaagt niet.

De rechtbank overweegt dat belanghebbende heeft gesteld noch aannemelijk gemaakt dat de feitelijk betaalde huur, welke € 24.000 zou bedragen, een zakelijke huur is.

Nu belanghebbende verder geen argumenten heeft aangevoerd tegen het taxatierapport van de inspecteur en de rechtbank geen reden heeft aan de betrouwbaarheid daarvan te twijfelen, zal de rechtbank dit taxatierapport tot uitgangspunt nemen. De rechtbank gaat voorbij aan het taxatierapport van 20 juli 2007, nu dit is opgesteld ná de in 2.2 genoemde verbouwing voor € 317.000. Belanghebbende heeft haar stelling – dat alleen het kantoorgedeelte van de woning te [plaats S] is verbouwd – niet met objectief controleerbaar bewijsmateriaal onderbouwd.

De rechtbank overweegt verder dat belanghebbende zelf, net als de inspecteur, uitgaat van een indexatie van 1,75% per jaar, zodat, met inachtneming van het gestelde in 4.4.7, de huurwaarde van het privédeel van de woning te [plaats S] in 2008 € 31.327 bedroeg.

De inspecteur heeft hierop, evenals belanghebbende, de door belanghebbende betaalde huur van € 6.000 (12 maal de in 2.4 genoemde huur van € 500 per maand) in mindering gebracht, hetgeen neerkomt op € 25.327. Belanghebbende heeft hiertegenover aangevoerd dat de partner voor bewoning van de woning te [plaats S] in het onderhavige jaar een huur verschuldigd was van € 18.000 per jaar en dat ook dit bedrag op de correctie in mindering moet worden gebracht. De partner zou de verschuldigde huur aan [Stichting A] schuldig zijn gebleven.

De rechtbank overweegt dat belanghebbende geen objectief controleerbaar bewijsmateriaal heeft overgelegd op grond waarvan geconcludeerd kan worden dat de partner in 2008 huur was verschuldigd voor bewoning van de woning te [plaats S].

Het subsidiaire standpunt van belanghebbende met betrekking tot de correctie ter zake van de woning te [plaats S] slaagt evenmin.

De inspecteur heeft de correctie dan ook terecht berekend op € 25.327.

Belanghebbende stelt dat het totale gebruik van energie en water in de woning te [plaats S], na aftrek van de bijdrage van [Stichting B], € 9.001 bedroeg en dat hiervan, naar rato van inhoud, oppervlakte en gebruik, 50%, te weten € 4.500, privé gebruik betreft. Na aftrek van het in 4.5.1 genoemde bedrag van € 2.400, zou de correctie dan niet meer dan € 2.100 belopen.

Zij stelt verder dat het beroep van de inspecteur op interne compensatie moet worden verworpen omdat zij de woning te [plaats X] als eigen woning heeft aangehouden voor het geval haar dienstbetrekking zou eindigen en zij de woning te [plaats S] zou moeten verlaten.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur, op wie in dit opzicht de bewijslast rust, niet aannemelijk gemaakt dat de correctie € 5.552 dient te bedragen.

De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat niet duidelijk is geworden hoe de inspecteur het in 4.5.1 genoemde bedrag van € 12.000 heeft berekend en of in die berekening wel rekening is gehouden met het voorschot van 7 oktober 2008 van € 4.360.

De rechtbank zal belanghebbendes berekening van de correctie, die uitkomt op € 2.100, dan ook volgen.

Met betrekking tot het beroep van de inspecteur op interne compensatie oordeelt de rechtbank als volgt.

De woning te [plaats X] was in 2008 voor belanghebbende geen eigen woning als bedoeld in artikel 3.111, eerste lid van de Wet IB 2011. Een “eigen” woning dient belanghebbende, of personen die behoren tot haar huishouden, anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking te staan. Daarmee wordt gedoeld op een voor duurzaam eigen gebruik bestemde woning welke overeenkomstig deze bestemming de belastingplichtige ter beschikking staat en niet in vrij opleverbare staat is te verkopen dan nadat de belastingplichtige op een andere wijze in zijn woonbehoefte heeft voorzien (Kamerstukken II 1998/1999, 26 727, nr. 3, blz. 144). Belanghebbende heeft gesteld noch aannemelijk gemaakt dat de woning te [plaats X] in 2008 was bestemd voor duurzame bewoning door haarzelf of door personen die tot haar huishouden behoorden, zodat deze woning niet als eigen woning kan worden aangemerkt. Daaraan doet niet af dat zij de woning aanhield voor het geval haar dienstbetrekking zou worden beëindigd. Voor zover belanghebbende zich hiermee beroept op de regeling die erin voorziet dat, indien een nieuwe woning is gekocht en als eigen woning in gebruik is genomen maar de oude eigen woning nog niet is verkocht, ook de rente met betrekking tot de oude woning gedurende twee jaar nog mag worden afgetrokken, faalt dit beroep. Om voor deze regeling in aanmerking te komen moet immers een nieuwe woning zijn gekocht die als eigen woning wordt aangemerkt. Van een nieuw gekochte woning is geen sprake nu belanghebbende geen eigenaar is van de woning te [plaats S].

De inspecteur beroep zich dan ook terecht op interne compensatie tot een bedrag van € 2.775.

De rechtbank overweegt verder dat de door belanghebbende overgelegde rittenregistratie onvoldoende betrouwbaar is om daarmee te doen blijken dat zij in 2008 minder dan 500 kilometer in privé heeft gereden met de in 2.3 bedoelde auto. De rechtbank neemt daarbij het volgende in aanmerking.

Belanghebbende heeft, zonder enige toelichting, een overzicht ingebracht van de in 2008 met de in 2.3 bedoelde auto verreden kilometers, evenals een afschrift van de bij haar met betrekking tot de betreffende auto in beslag genomen stukken. Het hiervoor bedoelde overzicht is, naar de inspecteur onweersproken heeft gesteld, in 2014 opgesteld, zodat dit, gezien het tijdsverloop sinds 2008, onvoldoende betrouwbaar is. De rechtbank wijst er daarbij op dat het hiervoor bedoelde overzicht en de bij belanghebbende in beslag genomen stukken – door de inspecteur benoemde – verschillen bevatten waarvoor belanghebbende onvoldoende verklaring heeft gegeven.

In het door belanghebbende ingebrachte overzicht is, net als in de bij haar met betrekking tot de auto in beslag genomen stukken, onvoldoende gespecificeerd welke ritten zakelijk zijn en welke privé.

De inspecteur heeft onweersproken gesteld dat er perioden van 2008 zijn waarin, noch in het door belanghebbende ingebrachte overzicht, noch in de bij haar met betrekking tot de auto in beslag genomen stukken, ritten zijn geregistreerd, terwijl er in die perioden wel met de auto is gereden.