Proceskostenvergoeding hoger beroep taxateur

“2. Doordat partijen in beroep overeenstemming hebben bereikt over de WOZ-waardes van de objecten over 2009 en 2010 en de hieruit voortvloeiende vermindering van de belastingaanslagen is verweerder geheel aan de bezwaren van eiser tegemoetgekomen, zodat voorzetting van de procedure niet meer tot een voor eiser gunstig(er) resultaat kan leiden. Een verzoek om vergoeding van proceskosten is niet voldoende voor het aannemen van procesbelang omdat op die verzoeken ook moet worden beslist bij niet-ontvankelijkverklaring wegens het komen te ontbreken van procesbelang. Dit betekent dat de rechtbank de beroepen van eiser niet-ontvankelijk zal verklaren wegens het ontbreken van procesbelang. (…)”

“3. Eiser verzoekt om toekenning van een proceskostenvergoeding tot de som van de hierboven genoemde facturen, te weten in totaal € 14.875 inclusief btw, als zijnde kosten van de door eiser ingeschakelde deskundige.

4. De hoogte van de toe te kennen proceskostenvergoeding wordt bepaald op grond van de in het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: Bpb) opgenomen regeling. Tussen partijen is niet in geschil dat eiser recht heeft op vergoeding van kosten voor de door hem ingeschakelde deskundige tegen het hiervoor maximum uurtarief van het Bpb, te weten € 81,23 per uur, te vermeerderen met btw. Bijzondere omstandigheden welke aanleiding zouden kunnen geven tot toekenning van een integrale proceskostenvergoeding zijn gesteld noch gebleken.

Voor zover de facturen van [A] uitgaan van uurtarieven voor een makelaar van € 100 zijn deze hoger dan door het Bpb voor vergoeding in aanmerking komen. Reeds hierom is de door eiser gevorderde vergoeding niet toewijsbaar.

5. Wat betreft de werkzaamheden welke door (het kantoor van) de taxateur zijn verricht overweegt de rechtbank dat niet alle door eiser opgevoerde kosten voor taxatietechnische werkzaamheden in aanmerking kunnen komen als vergoedbare kosten. Voor de hoogte van de toe te kennen vergoeding neemt de rechtbank als uitgangspunt de hiervoor genoemde offerte en is van oordeel dat in deze zaak in redelijkheid voor vergoeding in aanmerking komen de in deze offerte opgenomen posten ‘opname objecten’, ‘vergelijkingen zoeken / waarde bepalen’ en ‘uitwerken rapport’, die in totaal een tijdsbesteding van 115 uren omvatten. De rechtbank gaat er voorts van uit dat eiser, ook wat betreft de niet-woningen, de omzetbelasting niet kan verrekenen.

6. Op basis van het voorgaande stelt de rechtbank de proceskostenvergoeding in bezwaar als volgt vast:

opname objecten 65 uren € 81,23 € 5.279,95

vergelijkingen zoeken / waarde bepalen 20 uren € 81,23 € 1.624,60

uitwerken rapport 30 uren € 81,23 € 2.436,90

€ 9.341,45

btw 19% € 1.774,88

totaal € 11.116,33

Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten voor de bezwaarfase is de rechtbank niet gebleken.”

De heffingsambtenaar heeft zich in hoger beroep op het standpunt gesteld dat de rechtbank ten onrechte het maximaal te vergoeden bedrag van € 81,23 per uur (exclusief BTW) heeft gehanteerd. In zoverre stelt het Hof vast dat kennelijk onjuist is de overweging van de rechtbank dat dit tussen partijen niet in geschil is (was). De heffingsambtenaar meent dat een bedrag van € 50 per uur (excl. BTW) tot uitgangspunt moet worden genomen, conform het uniforme beleid van de gerechtshoven zoals (onder meer) gepubliceerd in de uitspraak van dit hof van 8 november 2012, ECLI:NL:GHAMS:2012:BY2756.

Voorts is de rechtbank volgens de heffingsambtenaar uitgegaan van een te hoog aantal bestede en te vergoeden uren. De getaxeerde objecten waren immers alle van eenvoudige aard; het betreft een mandje met (eenvoudige) woningen, aldus de heffingsambtenaar. Het door [A] in rekening gebrachte aantal uren is volgens hem buiten proporties.

Hij acht een vergoeding van, primair, maximaal € 1.300 (26 uren à € 50 plus BTW) redelijk. Subsidiair meent hij dat een vergoeding van maximaal € 4.434,29 kan worden toegekend (73,75 uren, waarvan 14/123e à € 65 zonder BTW en 109/123e à € 50 plus BTW).

Meer subsidiair stelt hij dat een vergoeding van € 6.914,48 maximaal is (115 uren, waarvan 14/123e à € 65 zonder BTW en 109/123e à € 50 plus BTW).

Het Hof is van oordeel dat belanghebbende in redelijkheid gebruik heeft gemaakt van de werkzaamheden van een taxateur/deskundige voor de waardebepaling van de 109 woningen en 14 bedrijfsruimten, en dat ook het aantal door deze taxateur/deskundige hiervoor in rekening gebrachte uren redelijk is.

Het Hof heeft bij dit oordeel in aanmerking genomen dat het om een specifieke opdracht ging: de taxatie van ‘strengen’ woningen, gelegen in diverse stadsdelen van [Q], welke voor een deel nagenoeg identiek zijn (bijvoorbeeld twee of meer verdiepingen/ appartementen in één pand), maar ook voor een deel divers, bijvoorbeeld rijksmonument, en waarvan enkele zijn gecombineerd met een winkel- of andere bedrijfsruimte. Daarnaast omvatte de te taxeren portefeuille enige bedrijfsruimten zonder woning. Aldus verschillen de diverse objecten niet alleen van elkaar qua ligging, inhoud, oppervlakte en staat van onderhoud, ook zijn zij veelal verschillend qua bouwjaar, bouwstijl, bouwkwaliteit, etc.

Anders dan de gemeente stelt, is het Hof van oordeel dat de getaxeerde objecten daarmee geenszins “alle (…) van eenvoudige aard” zijn.

Slotsom

De slotsom is dat de rechtbank met het bedrag van € 11.116,33 niet een te hoge proceskostenvergoeding wegens taxatiewerkzaamheden aan belanghebbende heeft toegekend. Haar uitspraak dient te worden bevestigd.

Van de heffingsambtenaar zal op de voet van artikel 8:109, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht griffierecht worden geheven voor het instellen van hoger beroep.